طب سنتی چیست؟

طب سنتی چیست ؟

سازمان بهداشت جهانی (WHO) طب سنتی را "مجموع دانش، مهارت ها و شیوه های مبتنی بر نظریه ها، باورها و تجربیات بومی در فرهنگ های مختلف، هر چند قابل توضیح یا غیرقابل توصیف، برای حفظ سلامتی که شامل پیشگیری، تشخیص، بهبود یا درمان بیماری های جسمی و روانی است ، تعریف میکند."
 طب سنتی (همچنین به عنوان  طب محلی شناخته می شود) شامل جنبه های پزشکی دانش سنتی است که در نسلهای قبل  در جوامع مختلف قبل از دوران پزشکی مدرن توسعه یافته است.
در برخی از کشورهای آسیایی و آفریقایی، تقریبا 80 درصد از جمعیت به طب سنتی برای نیازهای اولیه بهداشتی خود متکی هستند.
 

از زمانیکه در خارج از فرهنگ سنتی توسط مردم پذیرقته شد ، طب سنتی اغلب به عنوان طب جایگزین نامیده می شود.  داروهای شناخته شده به عنوان داروهای سنتی شامل داروهای آیورودا، دارو سیده، Unani، پزشکی ایرانی باستانی، ایرانی، پزشکی اسلامی، طب سنتی چینی، طب سنتی کره ای، طب سوزنی، Muti، Ifá و پزشکی سنتی آفریقایی است. رشته های اصلی که طب سنتی را مطالعه می کنند، شامل گیاه شناسی ، داروهای محلی قومی ، ethnobotany و انسان شناسی پزشکی است.
سازمان جهانی بهداشت اشاره می کند که استفاده  نامناسب از داروهای سنتی یا شیوه ها می تواند اثرات منفی یا خطرناکی  در پی داشته باشد و تحقیقات بیشتری لازم است تا اثربخشی و ایمنی روشهای استفاده از گیاهان دارویی مورد استفاده در سیستم های پزشکی سنتی سنجیده شود . بین طب سنتی و حیله گری یک خط کاملا متمایزی وجود دارد .
طب سنتی ممکن است شامل  موارد پزشکی قومی باشد، به این معنی : که  شامل درمان های طولانی مدتیست که توسط افراد یک قوم انجام میشود . طب سنتی به عنوان  شیوه هایی جهت درمان و ایده های فیزیولوژی بدن و حفظ سلامتی  بدن شناخته شده است  که توسط یک سری از افراد با فرهنگ خاص ارایه میشود و بعد به عنوان دانش عمومی انتقال داده میشود . طب عامیانه نیز ممکن است به طب سنتی، طب جایگزین، پزشکی بومی یا طب طبیعی اشاره کند. 

این اصطلاحات اغلب قابل تعویض هستند برخی از نویسندگان ممکن است یکی از آنها را ترجیح دهند زیرا ممکن است بخواهند برخی از واژه ها را برجسته کنند. در حقیقت، خارج از این شرایط تنها پزشکی بومی و پزشکی سنتی معنای مشابهی دارند به عنوان طب عامیانه، در حالی که دیگر معانی  باید در مفهوم  مدرن و به روز شده  درک شوند. به همین ترتیب،  در درمان خانگی برای علاج بیماری خاص  یا بیماری  مزمن از برخی ادویه ها، سبزیجات یا سایر موارد معمول استفاده میشود . گرچه سابقه  ثبت شده‌ای از گیاهانی که برای مقاصد دارویی استفاده می‌شدند وجود ندارد اما شواهدی وجود دارد که انسان اولیه پس از گذشت قرن ها  و در پی آزمون و خطا به خواص دارویی برخی گیاهان پی برده است . 
در مدارک  کتبی، مطالعه گیاهان به 5000 سال قبل ،یعنی به  زمان سومریهای  باستان،برمیگردد که سومریهای قدیم  گیاهان دارویی رابه خوبی میشناختند و اسستفاده میکردند . در طب سنتی مصر، Ebers papyrus از c. 1552 پیش از میلاد، فهرستی از راه حل های عامیانه و شیوه های پزشکی سنتی  را ثبت می کند. بسیاری از گیاهان و مواد معدنی که توسط گیاهپزشکان باستانی هندی  مانند چاراكا و سوشروتا  شناخته شده درآیورودا در هزاره اول پیش از میلاد استفاده می شده است .
اولین کتاب  آموزش گیاهی چینی، Shennong بنکائو جینگ بود، که در طول سلسله هان گردآوری شده بود اما از زمان بسیار زودتر شروع شد و بعدها به عنوان Yaoxing Lun (رساله طبیعت گیاهان دارویی) در طول سلسله تانگ تکمیل شد.
کیمیا گرانی یونانی  که از دانش گیاهی انها برای طب سنتی استفاده شده  و هنوز هم مورد استفاده قرار میگیرد  ، شامل:  فیثاغورث و پیروان او، بقراط ، ارسطو، تئوفراست، دایوس کوریدز و گالن هستند. 

داروهای بومی در طب سنتی

داروهای بومی معمولا به صورت  شفاهی از طریق جامعه، خانواده و افراد شناخته شده اند . سه عامل نقش  درمانگر را مشخص میکند : ( باورهای  درمانگر ، موفقیت اعمال درمانگر  و اعتقادات جامعه است.) زمانی که ادعاهای پزشکی بومی توسط یک فرهنگ رد می شود، معمولا سه نوع پیروان از آن استفاده می کنند - کسانی که در آن مکان  متولد شده و بومی شده اند و جز معتقدین همیشگی میباشند .
معتقدین  موقت که در زمان بحران از باورهای پزشکی بومی مدد میطلبند ، و کسانی که تنها در جنبه های خاصی به این زمینه اعتقاد دارند . عناصر در یک فرهنگ خاص لزوما به یک سیستم منسجم متصل نیستند و ممکن است متناقض باشند. در کارائیب، درمان های بومی به چندین دسته تقسیم می شوند: برخی از گیاهان دارویی شناخته شده اروپایی که توسط استعمار اولیه اسپانیایی معرفی می شوند که هنوز هم معمولا کشت می شوند؛ گیاهان وحشی و کشت بومی، توسط آمریکایی ها پذیرفته شده است؛ و گیاهان زینتی یا دیگر گیاهان نسبتا اخیر که برای آن استفاده های دارویی بدون هیچ گونه  پایه تاریخی به درمان وارد شده اند. حقوق مالکیت ممکن است در دانش پزشکی بومی ادعا شود.
 

طب سنتی

همه فرهنگ ها و جوامع دارای دانشی هستند که به عنوان طب سنتی شناخته می شوند. هر چند که تعاریف اختصاری و ارتباطی متفاوت هستند، طب سنتی اغلب با سیستم های رسمی، آموزشی و سیستم های سازمانی که مانند پزشکی غربی یا سیستم های پزشکی سنتی مانند آیورودا، پزشکی Unani و طب چینی متداول هستند، همپوشانی دارد . برخی از نمونه های سنتی غیر رسمی و به نوعی نهادینه شده عبارتند از: طب سنتی چینی، طب سنتی کره ای، طب سنتی عربی (منبع پزشکی Unani همراه با پزشکی یونان باستان)، طب سنتی اویغور، گیاهان مختلف آفریقایی درمان های محلی، طب سنتی سلتیک (که به طور تقریبا توسط خانواده های پزشکی ایرلندی انجام می شود)،  طب ژاپنی Kampó، طب سنتی گرجی و غیره .

طب سنتی در ایران 

طب سنتی ایران اخیرا مورد توجه مسولان بهداشت و آموزش پزشکی قرار گرفته و پس از طی یک سری فعالیتهای خاص به صورت یک رشته دانشگاهی و یک دوره آموزشی به تصویب رسیده است . 
طب سنتی ایران یک مکتب طبی کامل و پویاست که قدمت آن به 3000 سال پیش بازمیگردد.
آموزش دوره طب سنتی به روش فعلی بسیار جامع و پیشرفته بوده واهمیت بسزایی در درمان و تشخیص بیماری دارد . اگرچه طب مدرن سابقا جایگاه ویژه ای در معالجات پزشکی دارد و اما اخیرا آموزش طب سنتی یکی از دغدغه های مسولین و دست اندرکاران کشور میباشد که امید است با تلفیق این دو وهمچنین تربیت دانشجویان این رشته و آموزش دوره طب سنتی و اعطای گواهینامه دوره طب سنتی بصورت کامل بتوانیم گامی بزرگ جهت پیشرفت علم پزشکی برداریم.

درمان های خانگی

درمان خانگی (گاهی اوقات نیز به عنوان درمان مادربزرگ شناخته می شود) درمان با استفاده از برخی از ادویه جات ، سبزیجات و سایر موارد معمول انجام میشود . داروهای خانگی ممکن است فاقد یا دارای خواص دارویی باشند که منجر به درمان بیماری یا شدیدتر کردن بیماری شود   که عموما از طریق افراد غیر متخصص پیشنهاد میشوند که  این مساله بیشتر در سال های اخیر توسط اینترنت اتفاق میفتد . بسیاری از آنها صرفا به علت  سنت یا عادت استفاده می شود و بعضی دیگر بعلت خاصیت دارویی موثر . یکی از محبوب ترین نمونه هایی از درمان خانگی، استفاده از سوپ مرغ برای درمان عفونت های تنفسی مانند سرما خوردگی یا انفولانزای خفیف  است و بر طبق یک مطالعه in vitro احتمال موثر بودن این درمان وجود دارد .

سایر نمونه هایی از درمان های پزشکی خانگی موفقیت آمیز عبارتند از چای عصاره بید  برای درمان سردرد و تب (پوست بید شامل اسید سالیسیلیک است که از لحاظ شیمیایی شبیه به استیل اسلسیلیک اسید است که به عنوان آسپرین شناخته می شود) در طب قومی چینی، پودرهای دارویی (سوپ برنج پخته شده با گیاهان)، غذاها و سوپ ها بخشی از درمان هستند. بسیاری از مردم از برگ های آلوئه برای درمان بیماری ها استفاده می کنند.

نگرانی های ایمنی

با وجودی که 130 کشور دارای مقررات مربوط به طب سنتی هستند، خطراتی در ارتباط با استفاده از آنها وجود دارد. اغلب فرض بر این است که داروهای گیاهی یا طبیعی بیخطر هستند ،اما باید  با استفاده از داروهای گیاهی  اقدامات احتیاطی در نظر گرفته شود .

دریافت مدرک طب سنتی