مقاله آشنایی با قایقرانی

کاربر گرامی ،‌توجه داشته باشید ، مقالات موجود در وبسایت ، از بستر اینترنت و جستجو در سایت های اینترنتی ( بصورت خودکار) جمع آوری شده اند، لذا لطفا جهت یافتن منابع اصلی انتشار دهنده از موتورهای جستجو کمک بگیرید.

مقاله آشنایی با قایقرانی

مقاله ای که در زیر مطالعه میکنید با عنوان آشنایی با قایقرانی از مرکز آموزش مجازی پارس گردآوری و ارائه شده است..

تاریخچه قایقرانی در ایران
سابقه قایقرانی در ایران به بیشت از ۷ دهه قبل برمی‌گردد. هفتاد سال پیش با حضور انگلیسی‌ها در جنوب ایران اولین باشگاه قایقرانی در مسجدسلیمان تأسیس شد. در ۵۰ سال قبل نیز اولین باشگاه بادبانی تحت‌عنوان ”یات کلاب“ در آبادان راه‌اندازی شد. در شرکت نفت جنوب ایران نیز سابقه دیرینه‌تری دارد که برای کارکنان انگلیسی شرکت ملی نفت سابق جنبه تفریحی داشته است. در اوایل دهه ۴۰ هجری شمسی چند قایق از نوع K-۱ و K-۲ (کایاک یک‌نفره و کایاک دونفره) از انگلستان به ایران وارد شد و در دریاچه سدامیرکبیر (سد کرج) که بر روی رودخانه کرج و در فاصله ۷۵ کیلومتری شمال‌غرب تهران احداث شده است به آب انداخته شد و بدین ترتیب اولین پایگاه قایقرانی زیرنظر سازمان تربیت‌بدنی و تفریحات سالم ایران به‌وجود آمد. جنس قایق‌های اولیه ایران ار چوب با پوشش برزنتی و وزن آنها بالای ۲۰ کیلو برای یک‌نفره و ۲۴ کیلو برای ۲ نفره بود. قایق‌های کایاک یک نفره که امروزه در سال ۲۰۰۳ مورد استفاده قرار می‌گیرند تا وزن حدود ۹ کیلوگرم کاهش وزن یافته‌اند.
از سال ۱۳۴۲ اولین فعالیت رسمی قایقرانی ایران شروع شد و مدیریت آن‌را یک افسر ارشد نیروی دریائی عهده‌دار شد. از سال ۱۳۴۴ سرهنگ امامی افسر نیروی زمینی به مدت ۳ سال ریاست آن‌را به‌عهده گرفت. از سال ۱۳۴۵ عنوان ”فدراسیون قایقرانی و اسکی روی آب“ به رسمیت شناخته شد. از سال ۱۳۴۷ مهندس حسن امامی برادر سرهنگ یاد شده ریاست فدراسیون را عهده‌دار شد و نامبرده تا سال ۱۳۵۶ در این سمت باقی‌ماند. حسن امامی مسابقات داخلی قایقرانی در مسافت‌های متعدد سالانه تشکیل می‌داد. وی شخصاً به اسکی روی آب علاقمند بود و رضا افضلی امور قایقرانی را به‌عهده داشت. پایگاه اسکی روی آب در فصل تابستان روی دریاچه سد کرج و در فصل زمستان و پائیز بر روی دریاچه سد دز (خوزستان) فعال بود. فعالیت قایقرانی نیز در سد امیرکبیر (سد کرج) و بعدها در تالاب انزلی امکان‌پذیر شد. بعدها نیروی نظامی‌های دریائی، هوائی و زمینی نیز پایگاه‌های قایقرانی خود را به ترتیب بر کناره دریاچه سد امیرکبیر بنا نهادند و مسابقات سالانه‌ای ترتیب می‌دادند
در سال ۱۳۵۸ رئیس وقت سازمان تربیت بدنی فدراسیون قایقرانی را تعطیل و آن‌را در عنوانی به نام ”ورزش‌های آبی“ با شنا و شیرجه واترپلو ادغام کرد و عملاً این ورزش تا سال ۱۳۶۲ و تأسیس اولین فدراسیون رسمی آن تعطیل شد.
جایگاه قایقرانی ایران در آسیا: مسابقات قایقرانی قهرمان آسیا بنا به پیشنهاد رئیس فدراسیون قایقرانی ایران در کنگره سالانه ICF (فدراسیون بین‌المللی قایقرانی) که در سال ۱۹۸۳ در صوفیه بلغارستان تشکیل یافته بود، مطرح و تصویب شد و از سال ۱۹۸۵ اولین‌بار مسابقات در کشور ژاپن (در شهر کوبه) و با حضور ۷ کشور آسیائی برگزار شد و افراد تیم ایران از مقام ششم بالاتر نرفتند. دومین دوره بازی‌ها در سال ۱۹۸۷ در کشور چین برگزار شد و نتیجه برای تیم ایران مشابه سال قبل بود. از سومین دوره به بعد (اندونزی) تیم ایران به مدال طلای قهرمانی در رشته کایاک تورینگ دست یافت. تیم ایران در سال ۱۹۹۷ در کشور کره‌جنوبی در این مسابقات به ۲ مدال طلا و ۲ مدال نقره و ۱ مدال برنز در رشته‌های تورینگ مردان دست یافت
بعد از ۱۰ سال همچنین حضور در این مسابقات اولین مدال برنز تاریخ زمان قایقرانی خود در رشته کایاک سرعت ۲۰۰ متر به‌دست آورد. در سال ۱۹۹۹ به‌هنگام برگزاری هشتمین دوره مسابقات قایقرانی قهرمانی آسیا در چین پس از ۱۲ سال تیم ایران نه تنها برای اولین‌بار به مدال‌های طلائی رشته کایاک دست پیدا کرد بلکه در این مسابقات با کسب ۵ مدال طلا و ۵ مدال نقره و ۱ برنز و با اختلاف یک مدال طلا کمتر از کشور میزبان (۶ طلا و ۳ نقره) به مقام نائب قهرمانی آسیا رسید. جهت اطلاعات بیشتر برای نتایج به‌دست آمده بازی‌های آسیائی به سایت www.canoeac.com مراجعه فرمائید. از سال ۱۳۶۲ تاکنون به ترتیب آقایان جمشید فتحی (۶۶ـ۶۲)، فریدون بهرامی (۷۵ـ۶۶) و ناصر طالبی (۸۱ـ۷۵) دبیری فدراسیون قایقرانی را عهده‌دار بوده‌اند.
قایقرانی ایران در حال حاضر در زمینه کایاک یک تا ۴ نفره و در رشته‌های کانادائی (کانو) و آب‌های خروشان و کاناپولو و در استان‌های بوشهر، هرمزگان، خوزستان، اصفهان، مازندران، گیلان، تهران، کردستان، اردبیل، آذربایجان‌غربی و گلستان و آذربایجان‌شرقی و مرکزی و اردبیل و فارس و سیستان و بلوچستان و سمنان و خراسان‌شمالی و خراسان مرکزی و قزوین و چهارمحال‌وبختیاری و زنجان و کرمانشاه و لرستان… نیز فعالیت دارد
مرکز آموزش و تمرینات تیم قایقرانی آب‌های خروشان و اسلالوم جمهوری اسلامی ایران بین شهرهای منجیل و رودبار بر روی رودخانه (سپیدرود) فعال است. تیم ملی آب‌های خروشان در اولین حضور بین‌المللی خود در MAY ۱۹۹۸ (کومینگ / چین) بر روی رودخانه زیبای شیفنیگ با کسب یک مدال برنز بعد از کشور فرانسه و انگلیس به مقام سوم تیمی دست یافت و مقام‌های بعدی را تیم‌های ژاپن، چین، آلمان، آمریکا، هنگ‌کنگ، چین‌تایپه و ماگائو و… به‌دست آوردند و دومین حضور بین‌المللی در سال ۱۹۹۹ با کسب یک مدال طلا و یک مدال برنز به مقام قهرمانی این دوره از مسابقات دست یافت. نهایتاً در نهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا ۲۰۰۲ در رشته آب‌های خروشان که بر روی رودخانه کرج برگزار گردید تیم‌ملی کشور موفق به کسب ۲ مدال طلا و ۳ مدال نقره و ۳ مدال برنز گردید


تیم کانوپولوی جمهوری اسلامی ایران نیز آینده درخشانی در پیش دارند. ورزش کانوپولو که ترکیبی از هندبال و واترپلو است در محیطی به ابعاد ۶/۳۳ متر در ۵/۱۷ متر و با دو گروه رقیب ۵ نفره (هر تیم ۳ نفر رزرو دارد) با قایق‌های ویژه و در ۲ وقت ۱۰ دقیقه‌ای انجام می‌گیرد. تیم‌ملی کانوپولو جمهوری اسلامی ایران با سه حضور در مسابقات قهرمانی ۱۹۹۳ ژاپن و ۱۹۹۵ چین و ۱۹۹۹ چین به ترتیب به مقام‌های پنجم و چهارم و سوم آسیا دست یافت. در سال ۲۰۰۲ نهمین دوره مسابقات قهرمانی آسیا که برای اولین‌بار در تهران در اردیبهشت ماه ۱۳۸۱ در دریاچه آزادی برگزار گردید تیم‌ملی کانوپولو کشورمان موفق به کسب مدال‌های طلا در برخی از رشته‌های کایاک شد و در این مسابقات با ۱۰ مدال طلا، ۱۱ مدال نقره و ۹ برنز به مقام قهرمانی آسیا رسید. تیم‌ملی کانوپولو کشورمان نیز در این دوره از مسابقات به مقام نایب قهرمانی نائل شد
نگاه به آینده: قایقرانی در ایران به سرعت رو به گسترش است. بررسی تصمیمات اجرائی فدراسیون در جلسات ماهانه هیئت‌رئیسه مورد نقد و بررسی قرار می‌گیرد. اعضاء هیئت رئیسه فدراسیون در حال حاضر از چهره‌های شاخص و موفق و کم‌نظیر علمی و اقتصادی و مدیریت‌های ورزشی و نظامی کشور بهره‌مند است و ترکیب آن نسبت به موارد مشابه درخورد تعمق و تحسین است. نگاه هیئت رئیسه به آینده ورزش قایقرانی در زمینه‌های گسترش و توسعه پایدار از طریق استعدادیابی و نفوذ این ورزش به باشگاه‌ها، آموزشگاه‌ها، مراکز آموزشی و ایجاد یارانه برای تمرینات طبقات کم‌درآمد و کارآفرینی در حد تولید قایق‌های موردنیاز و در بعد قهرمانی به‌کارگیری حداکثر توان علمی ـ ورزشی و پزشکی ـ ورزشی کشور برای جداکردن قایقرانان از بافت عادی و پیش راندن آنان به سمت دستاوردهای قهرمانی است. در مسیر اقتصادی نیز فدراسیون با عنایت به حضور مدیران موفق امور اجتماعی و اقتصادی در بافت هیئت رئیسه تلاش برای به‌دست آوردن پشتیبانی‌های مالی را در دستورکار و برنامه‌های پیش روی دارد
قایقرانی در ایران
ورزش قایقرانی سابقه ای هفتاد ساله در ایران دارد. در آن زمان با حضور انگلیسی ها در جنوب ایران، اولین باشگاه قایقرانی در مسجد سلیمان تاسیس شد. در پنجاه سال قبل نیز اولین باشگاه قایق های بادبانی تحت عنوان «یات کلاب» در آبادان راه اندازی شد
دراوایل دهه ۴۰ هجری شمسی چند قایق از نوع ۱-k و ۲-k (کایاک یک نفره و دو نفره) از انگلستان به ایران وارد شد و در دریاچه سد امیرکبیر که بر روی رودخانه کرج و در فاصله ۷۵ کیلومتری شمال غرب تهران احداث شده است، به آب انداخته شده و به این ترتیب اولین پایگاه قایقرانی زیر نظر سازمان تربیت بدنی و تفریحات سالم ایران به وجود آمد. جنس قایقهای اولیه ایران از چوب با پوشش برزنتی و وزن آنها بالای ۲۰ کیلوگرم برای یک نفره و ۲۴ کیلوگرم برای دو نفره بود
از سال ۱۳۴۲ اولین فعالیت رسمی فدراسیون قایقرانی ایران شروع شد و مدیریت آن را یک افسر ارشد نیروی دریایی عهده دار گردید. در سال ۱۳۴۴ سرهنگ امامی به ریاست فدراسیون گمارده و به مدت سه سال عهده دار این مسئولیت بود. از سال ۱۳۴۵ عنوان «فدراسیون قایقرانی و اسکی روی آب» بر این تشکیلات نهاده شد. پس از سرهنگ امامی، برادرش مهندس حسن امامی از سال ۱۳۴۷ تا ۱۳۵۶ ریاست فدراسیون را عهده دار بود. در دوره ریاست وی مسابقات داخلی قایقرانی در مسافت های متعدد سالانه برگزار می شد.
همچنین ورزش اسکی روی آب که امامی شخصاً به آن علاقه وافری داشت در فصل تابستان روی دریاچه سد کرج در فصل زمستان و پائیز بر روی دریاچه سد دز (خوزستان) فعال بود. رقابت های قایقرانی هم در دریاچه سد امیرکبیر (سد کرج) و بعدها در تالاب انزلی برگزار می شد
پس از پیروزی انقلاب اسلامی، ریاست وقت سازمان تربیت بدنی، فدراسیون این ورزش را تعطیل کرد و آن را تحت عنوان ورزش های آبی با شنا، شیرجه و واترپلو ادغام نمود تا در سال ۱۳۶۲ دوباره فدراسیون قایقرانی بازگشایی گردید
مسابقات قایقرانی قهرمانی آسیا بنا به پیشنهاد رئیس فدراسیون قایقرانی ایران در کنگره سالانه ICF (فدراسیون بین المللی قایقرانی) که در سال ۱۳۸۳ در صوفیه ی بلغارستان تشکیل یافته بود، مطرح و تصویب شد و در سال ۱۹۸۵ اولین دوره این رقابت ها در کشور ژاپن (در شهر کوبه) و با حضور ۷ کشور آسیایی برگزار شد و اعضای تیم ایران عنوانهایی بهتر از ششم به دست نیاوردند، ولی از سومین دوره مسابقات به بعد قایقرانی ایران حرکت صعودی خود را آغاز نمود به طوریکه در سال ۱۹۹۹ و در جریان هشتمین دوره رقابت های قهرمانی آسیا در چین، تیم ایران نه تنها به اولین مدال طلای رشته کایاک خود دست یافت بلکه با کسب ۵ مدال طلا، ۵ مدال نقره و ۱ برنز پس از کشور میزبان (۶ طلا و ۳ نقره) به عنوان نایب قهرمانی آسیا دست پیدا کرد.
● نهمین دوره مسابقه های قایقرانی زنان و مردان آسیا (۲۰۰۲- ایران)
نهمین دوره رقابت های قایقرانی زنان و مردان آسیا و سومین دوره رقابت های قایقرانی جوانان آسیا در اواخر اردیبهشت و اوایل خرداد ماه سال ۱۳۸۱ در تهران برگزار شد پاروزنان ایران پس از قزاقستان به مقام نایب قهرمانی آسیا دست یافتند
درباره ورزش قایقرانی
کلیه قایق هایی که توسط پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن، به حرکت در می آید، و به جهت نوع حرکت و پارویی که در آن استفاده می شود، به دو بخش تقسیم می گردند که تحت پوشش دو ارگان جداگانه کار می کنند.
انواع رشته های قایقرانی
کلیه قایق هایی که توسط پارو و نیروی عضلانی شخص پاروزن، به حرکت در می آید، و به جهت نوع حرکت و پارویی که در آن استفاده می شود، به دو بخش تقسیم می گردند که تحت پوشش دو ارگان جداگانه کار می کنند.
بخش اول کانوئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی قایقرانی I.C.F می باشد و این فدراسیون شامل کمیته های زیر است:
کمیته آبهای آرام مسابقات سرعت در پیست
کمیته اسلالوم (مارپیچ) و آبهای خروشان
کمیته ماراتن
کمیته کانوپولو
کمیته بادبانی
کمیته تورینگ
بخش دوم روئینگ است که تحت نظر فدراسیون جهانی پاروزنی می باشد
کانوئینگ
کمیته آبهای آرام مسابقات سرعت در پیست
مسابقات سرعت که در پیست برگزار می گردد آب راکد و بدون امواج
ابعاد پیست سرعت به این صورت است که طول آن حداقل ۲۵۰۰ متر، عرض آن حداقل ۹۰ متر و عمق آن حداقل ۲ متر می باشد.
اختلاف ارتفاع پیست از سطح دریاهای آزاد نباید زیاد باشد، زیرا ورزشکاران دچار مشکلات تنفسی می شوند.
ـ در انتهای پیست یک ساختمان چند طبقه که محل قرار گرفتن داوران می باشد، نیاز است و همچنین در انتهای پیست بایستی در روی خشکی یک جاده مستقیم و موازی با پیست وجود داشته باشد.
ـ در ابتدای خط استارت، اسکله های کوچک متحرکی وجود دارد به نام پانتون که در شروع مسابقه، انتهای قایق ها به این اسکله ها مماس می گردد.
ـ مسابقات سرعت در سه مسافت ۲۰۰ متر، ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر برگزار می گردد که مسافت های ۵۰۰ متر و ۱۰۰۰ متر باید در مسیر مستقیم صورت پذیرد.
انواع رشته های مسابقات سرعت عبارتند از: کایاک، کایاک تورینگ و کانو کانادایی.
▪ کایاک: به قایقهایی گفته می شود که با استفاده از یک پاروی دو کفه ای به حرکت در می آید که دو کفه نسبت به هم زاویه دارند. علامت اختصاری K برای کایاک به کار می رود. طریقه نشستن پاروزنان، به حالت نشسته روی صندلی ها و پاهای آنها کشید می باشد. صندلی ثابت و از سکان که در انتهای قایق قرار گرفته، جهت کنترل قایق استفاده می شود.
قایق‌رانی نوعی ورزش و سرگرمی است که با انواع متفاوتی از قایق در رشته‌های قایق‌رانی آبهای آرام، کانو پولو، راندن قایق اژدها، راندن قایق بادبانی، قایقرانی اسلالوم در آب‌های خروشان و روئینگ انجام می‌شود. رشته آبهای آرام شامل رشته‌های کایاک و کانوی ۱، ۲، ۳ و ۴ نفره‌است. در حقیقت، مسابقات قایقرانی آب‌های آرام، نامی متداول برای دو گونه از قایق‌ها، یعنی کایاک و کانوست. رشته کایاک با حرف و مواد کایاک یک نفره (K1)، کایاک دو نفره (K2) و کایاک چهارنفره (K4) شناخته می‌شود. رشته کانو با حرف C و مواد کانوی یک نفره (C1)، کانوی دو نفره (C2) و کانوی چهار نفره ( C4) شناخته می‌شود .
قایق کایاک با پاروی دوکفه، در حالی که قایق ران در وضعیت نشسته قرار دارد، هدایت می‌شود . قایق رانان قایقهای کانوی کانادایی نیز با پاروهای تک کفه و در وضعیت زانو زده قایقهای خود را به جلو سوق می‌دهند . پاروها تحت هیچ شرایطی بر روی قایقها متصل نمی‌شوند، به سخن دیگر، آزادی عمل در آن سلب نمی‌شود.
مسابقات قایقرانی، ورزشی تکنیکی است که شامل حرکات موزون متقارن (کایاک) یا نامتقارن (کانو) است. این مسابقات را می توان در هر یک از فواصل زیر سازمان دهی کرد.
برای مردان:کایاک یک نفره (K1)، کایاک دونفره( K2) و کایاک چهارنفره (K4).
کانوی یک نفره(C1)، کانوی دونفره (C2) و کانوی چهارنفره (C4).
برای زنان: کایاک یک نفره (K1)، کایاک دونفره( K2) و کایاک چهارنفره (K4).
جدیدا فدراسوین جهانی قایقرانی ICf در نظر دارد رشته کانوکانادایی را هم برای زنان برگزار نماید زیرا در برخی از کشورها مسابقات رشته کانوکانادایی زنان انجام می‌شود.
هیچ گونه مسابقه‌ای برای مردان و زنان، به صورت مختلط وجود ندارد. فواصل رسمی تایید شده از سوی فدراسیون جهانی قایقرانی(ICF) عبارتند از: 200متر، 500متر،1000 متر و 5000متر که برای مردان و زنان مشابه‌است.
مسابقات فعلی، در بازی‌های المپیک، در 12 ماده، در مسابقات قهرمانی جهان بزرگسالان، در 27ماده و در مسابقات قهرمانی جهان جوانان، در 17 ماده برگزار می‌شود.

ثبت نام دوره های آموزشی ویژه استخدام 

 

برچسب ها : انتشار دهنده:
۷ روز هفته ۲۴ ساعته پاسخگوی شما هستیم.